Jest to umowa, w której w zamian za przeniesienie własności nieruchomości nabywca zobowiązuje się zapewnić zbywcy dożywotnie utrzymanie. Jeżeli strony nie ustalą inaczej – nabywca powinien przyjąć zbywcę jako domownika, dostarczać mu wyżywienia, ubrania, mieszkania, światła i opału, zapewnić mu odpowiednią pomoc i pielęgnowanie w chorobie oraz sprawić mu własnym kosztem pogrzeb odpowiadający zwyczajom miejscowym.
W szczególności nabywca nieruchomości może zobowiązać się w tej umowie obciążyć tę nieruchomość na rzecz zbywcy użytkowaniem, służebnością mieszkania lub inną służebnością osobistą albo spełniać powtarzające się świadczenia w pieniądzach lub w rzeczach oznaczonych co do gatunku.
Jeśli nabywca nieruchomości uchyla się od nałożonych na niego obowiązków – dożywotnik może zażądać przed sądem zmiany dożywocia na rentę.
W przeciwieństwie do darowizny dożywocie nie jest zaliczane na schedę spadkową, a co za tym idzie nie powoduje możliwości dochodzenia roszczeń o zachowek.
Umowa o dożywocie jest opodatkowana podatkiem od czynności cywilnoprawnych – bez względu na pokrewieństwo stron.